Απ' το ραδιόφωνο ακούω δυνατά jazzrock-pasok
Περνάω με κόκκινο στο ύψος της Πανόρμου
Κι εσύ κορνάρεις, με κοιτάζεις και παθαίνω σοκ
Κι εκτροχιάζομαι στη μέση εκεί του δρόμου
Πατάω κόρνα και φωνασκείς πίσω απ' το τζάμι
Δυόμισι η ώρα κι η νύχτα φωτεινή
Μ' έχει τυλίξει ένα τεράστιο πλοκάμι
Και ιδρώτας μπερδεμένος με eyeliner και μπογιά απ`το μαλλί
Δίπλωμα, αδεια μου ζητάς και όλα τα σχετικά
Κι ενώ παλεύω μ' όλες τις προκαταλήψεις
Μες στον καθρέφτη μου τα δύο σου μάτια σταθερά
Κάτι μου το 'λεγε πως θα με εξοργίσεις
Πατάω γκάζι και στις ρόδες πέφτεις σαν τρελός
Τρεις παρά είκοσι κι η νύχτα φωτεινή
κι ούτε σε νοιάζει που είμαι σεξι και γοητευτικός
κι έχεις χεσμένη την υπουργική μου την τιμή
Στον Βασιλόπουλο σου ανάβουν ξαφνικά τα λαμπάκια και τα φλας
Η νύχτα παίζει τα παιχνίδια τα δικά της
Είσαι αλλουνού, του Παπουτσή, και φεύγεις, το σκας και ξέρω που το πας
Καλή σου νύχτα φίλε τροχονόμε μες στην αγκαλιά της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου