Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Το πιο μεγάλο όχι είναι τώρα

Το πιο μεγάλο όχι είναι τώρα
τώρα που πουλιέται αυτή η γή
τώρα που είναι η αρχή στην κατηφόρα
ας βγούμε να ουρλιάξουμε μαζί
Κι ας γίνει η αρχή στην ανηφόρα
Το πιο μεγάλο όχι είναι τώρα

Το πιο μεγάλο όχι είναι τώρα
τώρα που πουλιέται αυτή η γή
την ώρα που υψώνεται η πυγμή μου
μαζί με τη δική σου τη πυγμή
Κι ας γίνει η αρχή στην ανηφόρα
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
που στέλνει στα τσακίδια τον εχθρό
Η ώρα που ο δικομματισμός πεθαίνει
Και που δεν θέλω να χει τελειωμό
Κι ας γίνει η αρχή στην ανηφόρα
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα


Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
Η ώρα που μ`αρέσει να τους πονώ
Η ώρα που υψώνω την φωνή μου
Για ένα μέλλον δίκαιο, καθαρό
Κι ας γίνει η αρχή στην ανηφόρα
να πάρει μπρος ξανά αυτή η χώρα
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τωρα

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

η πλατεία ήταν γεμάτη...

Η πλατεία ήταν γεμάτη
από χημικά και δακρυγόνα και φωτιές
Και απέναντί μας μπάτσοι, οδηγοί
Κουκολοφόροι σοσιαληστες
Και συ έτρεχες στη μέση  
Κι όλα γύρω μια ξεφτίλα, μια καφρίλα, μια ντροπή
μια ντροπή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη μικρή



Η πλατεία είναι γεμάτη
Και το βλέπεις κάθε λεπτό κάθε στιγμή
Στον αγώνα του αγανακτισμένου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
Στα παιδιά και στους ανέργους, στους πολίτες
Στα πλακάτ και στο Μνημόνιο που χτυπά
Η συγκέντρωση ανάβει
Και όλα είναι συνειδητά

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Στην αγανακτισμένη αγκαλιά μου κι απόψε κοιμήσου

Στην αγανακτισμένη
αγκαλιά μου κι απόψε
κοιμήσου
Δεν απομένει στον κόσμο
Ελπίδα καμιά
Τώρα που ο μπάτσος κεντά  με χημικά το κορμί σου
Ξέχνα τον πόνο
Κι άσε με μόνο
Να σου τραγουδώ

Να μου το θυμηθείς στο όνειρό τους
Θα δουν ξανά τα σκαλιά της βουλής
Με τον αγώνα του δρόμου, θα δεις όνειρό μου
Το καλοκαίρι που λάμπει το αστέρι
Θα μαυρίσει και θα κάψει τους βουλευτές της ντροπής